Ko Phi Phi - lans i bałns

Trafiliśmy na Ko Phi Phi, mekki lansiarzy, disco-mułów i głośnych Brytoli. Chcieliśmy na własne oczy przekonać się jak wygląda to imprezowe miejsce. O dziwo znaleźliśmy pokój w hostelu położonym fajnie na skałach, niestety ceny już nie takie fajne. Zaliczyliśmy punkt widokowy skąd rozpościera się fantastyczny widok na wyspę. W drodze na górę dziwiliśmy się, że poza nami nie ma żadnych turystów. Co się okazało, znowu w sposób socjopatyczny, choć niezamierzony, weszliśmy zupełnie inną drogą niż wszyscy inni, po "backspacersku".

Co do samego Phi Phi to jest to miejsce z ładną, ale małą plażą, a woda ma kolor jak z obrazka. Jednak straszny tu tłok, dziwne, zwłaszcza, że to dopiero początek sezonu. Co tu się dzieje w pełni sezonu?! Knajp i restuaracji tu od cholery, w menu hamburgery, pizza, bagietki i co tylko europejczyk może sobie zażyczyć.

Chyba jesteśmy starzy, późnym wieczorem rozkręciła sie impreza na plaży, wszędzie umcyk-umcyk, sztuczne ognie, a alkohol lał się strumieniami, słowem Sodoma i Gomora. A my co? Zamiast pójść w tan poszliśmy w inną część miasteczka i skorzystaliśmy z rybkowej odnowy biologicznej nóg. Ciekawe doświadczenie: wkłada się nogi do kolan do dużego akwarium pełego małych ryb. Dopadają one zaraz do skóry i obgryzają cię systemtycznie od stóp w górę. Na początku zajebiście łaskocze, ale później uczucie jest jakby delikatnego elektrycznego mrowienia. Polecamy! Podumowując. Phi Phi to nie nasze klimaty, zaspokoiliśmy ciekawość i jutro płyniemy na Phuket.

Mad ma teorię na temat pochodzenia nazwy wyspy (czyta się Pi Pi). Otóż jest tu strasznie gęsta zabudowa, uliczki są ciasne, więc lokalesi jeżdżą tu na rowerach. A kiedy jadą ciągle krzyczą "pipi, pipi" zamiast dzwonić czy trąbić.

Zdjęcia (10)

Komentarze (0)